Eén week na ons tornooi organiseerden de Galliërs hun Beker van België. Terwijl we een week eerder de jeugdklasse vrij makkelijk hadden gewonnen moesten we nu krabben om aan een ploeg te geraken. De Jens kon niet, de Steven was ziek en zo geraakten we maar aan 6 jeugdtrekkers. Met Katrien daar nog bij in was onze ploeg compleet want de rest van de dames kon niet of had geen goesting.
Bij de weging bleek al snel dat we het heel moeilijk gingen hebben om punten te pakken. De weegschaal gaf immers 490 kilo aan. En dat was dan nog met al ons kleren aan. Maar er was geen andere oplossing dus hebben we ze zo maar gestempeld. De eerste wedstrijd was er meteen een om u tegen te zeggen. We trokken immers 1-1 tegen de Mertensmannen.
Wij waren natuurlijk blij met dat puntje maar hoopten stiekem toch wel dat er nog wat meer in zat. We wisten immers niet hoe sterk Mertensmannen was. De volgende test was de wedstrijd tegen Fam. Janssens. Zelfs met z’n 10 of 11 ( ik geraakte de tel kwijt) konden ze ons niet beletten de winst te pakken. Ook Galliërs gingen eraan voor de moeite. Als laatste wedstrijd was die tegen de Boerekes. Die bleken met 70 kilo en een man meer toch te sterk voor ons. De Boerekes had geen enkele wedstrijd verloren en waren dus de terechte winnaar van de Beker van België.
Op de 2de plaats was het een gelijke stand tussen ons en Mertensmannen. Normaal is kijkt men bij een gelijkstand eerst naar het onderlinge duel, dan naar de waarschuwingen en ten slotte naar het gewicht. Het onderlinge duel was een 1-1 dus zou het van de waarschuwingen afhangen. Maar aangezien de waarschuwingen niet waren opgeschreven werd er beslist om een barrage te trekken. Dit houdt in dat er nog een wedstrijd getrokken wordt die dan de winnaar bekend maakt. Op het inmiddels doorweekte veld maakte de man meer, en de daarbij horende 2 voeten, het verschil . Mertensmannen wonnen eigenlijk vrij makkelijk de trek om de 2de plaats.
Nu zat het erop voor de jeugd. Den Ben, Peter en Johan maakten hiervan handig gebruik door naar huis te rijden en zo de herenploeg in de steek te laten. Want doordat zij weg waren hadden we niet genoeg volk om een herenploeg op te stellen. Dit terwijl de heren altijd klaar staan en stonden om de jeugd te helpen. Stank voor dank krijg je dan terug. Hieruit hebben ik en de rest van de heren wel een slecht gevoel overgehouden.
Maar voor de rest was het een geslaagd tornooi