Verslagen

Derde in internationaal gezelschap - Jan L

Zondag was het onze jaarlijkse uitstap naar de Open Beker van Vlaanderen in Damme. Dit is een typisch “end of saison” toernooi, waar touwtrekkers uit België, Nederland en Engeland nog even een toernooi doen voor ze de outdoorschoenen een paar maanden aan de haak hangen. Van veel verenigingen zijn het enkel nog de fanatiekste die dan, soms gemengd met andere verenigingen, een topploeg vormen. Een heel leuk touwtrektoernooi met dit jaar extreem veel ploegen.

De ploegen worden opgesplitst in 4 klassen. Wat wij in Antwerpen recreanten noemen is opgesplitst in recreanten (8 ploegen) en pure gelegenheidploegen (14 ploegen). Wat wij getraind noemen is opgespitst in gevorderden (15 ploegen), bestaande uit nieuwelingen (novice) uit Engeland, Nederland, Vlaanderen, en getrainde (15 ploegen) met de internationaal georiënteerde ploegen uit Antwerpen, Nederland en Engeland aangevuld met de topploegen uit Vlaanderen en Pajottenland. In deze hoogste klasse namen ook wij deel.

Het is altijd ver rijden en vrij laat gedaan en daarom niet echt een toernooi voor onze jongste leden. Bovendien hadden we ook geen vervoer om 2 ploegen naar daar te brengen. Daarom was vooraf voorzien om met een 550 selectie van heren en beloften aangevuld met een paar jeugd naar daar te gaan. Toen een paar heren niet konden werden die vervangen door extra jeugd wat de ploeg een stuk lichter maakte, maar technisch beleef het wel een mooi geheel.

De loting was zoals we het graag hebben. Beginnen tegen ploegen uit het middenveld waar we na flink werken van kunnen winnen en eindigen met de onvoorspelbare powerteams (met minder conditie, dus al wat moe) en de ploegen die te straf zijn voor ons. Bij een jonge ploeg als de onze is dat, met een goed gevoel aan het touw staan, zo’n belangrijk wapen, dat dit het klassement kan maken of breken.

Vandaag was zo’n dag van maken. Beginnen met winst tegen Janssens 2, Mertensmannen en Elektrotrekkers zette ons al op wolken voor we de eerste twee Engelse ploegen (Holland TOWC 2 en York TOW) tegen kwamen. Mooi controlerend werden ook deze ploegen uitgedrukt. Dan onze buren uit het Nederlandse Schijf met de legendarische broers Jan en Peter Naalden en ook 2 ex internationals van Galliërs, maar ook zij moesten er aan geloven.

Tegen Hagmolltrekkers uit het Nederlandse Benteloo sloop er even paniek op de gezichten toen de tegenstander met paar flinke halen wat voorsprong nam. Technisch werd het nog best OK aangepakt, maar de gezichten waren voldoende om de groep na deze trek eens even bij elkaar te roepen en duidelijk te maken waar we nu op aan het trainen zijn. Met de nieuwe takel trainen we er nu echt op dat een wedstrijd pas gedaan is als je 4 meter toegeeft, niet bij 3meter99 en dat je nog steeds kan winnen op voorwaarde dat je goed blijft touwtrekken. Paniek is een slechte raadgever.

Dat ze goed geluister werd mooi gedemonstreerd tegen het Engelse Raunds en zeker tegen Vandakker, die vooraf hadden afgesproken om ons op die zwakke plek te pakken en van koude kermis thuis kwamen. Vandakker pakte in de eerste trek flink wat voordeel, maar niks paniek aan onze kant en rustig overnemen. Dit is lang geleden dat ik dat zo mooi bij ons zag gebeuren KNAP! . Toen we tegen de Stove en Mersch Gebroeders kwamen was het vet bij hen wel van de soep. Beide ploegen zijn in begin, voor ons, heel gevaarlijk maar zijn niet echt gewend om zo veel wedstrijden op een toernooi te trekken. Tegen Stove werd getrokken volgens de derde klap regel. Een flinke tegenaanval na hun derde klap was ook nu voldoende (je moet alleen de eerste 2 overleven).

In de twaalfde trek (normaal heb je maximaal 11 trekken, maar hier kiezen ze voor pittig veel wedstrijden) kwamen we tegen Janssens 1. We waren allebei nog ongeslagen, maar wij moesten nog tegen Holland TOWC 1. Winst tegen Jansens zou alleen iets opbrengen als we ook tegen Holland zouden winnen of waarschuwingsloos bleven. 14 dagen geleden bij Jagersrust had de wedstrijd tegen Janssens ons de kop gekost. De kans op waarschuwingen in zo’n moordend duel was ook erg groot. Er werden dus eieren voor ons geld gekozen en gegokt op een puntje tegen Holland om naar de finale te mogen, en daar zouden we dan voluit gaan tegen Janssens.

Het plan was om een minuut te proberen tegen Janssens en daar was ook de kookwekker op ingesteld. Als het binnen de minuut niet gebeurde zouden we verliezen, maar anders dan we gewend zijn begon Janssens erg fel en bij ons wist iedereen van het plan dus reageerde niet voldoende en ging te slap mee. Geen goede wedstrijd maar tactisch wel de juiste keuze, want hierachter kwam Versieck en ook al hadden die nog maar één punt, als ze bloed ruiken zouden die op eigen veld ons met plezier de genadeslag geven. Dat gebeurde dus niet en we kwamen relatief fris naar onze 14de en laatste wedstrijd tegen een toch meer getekend Holland TOWC.

De Engelsen hadden ons voldoende kunnen opserveren en wisten dat ze op druk niet zouden winnen. Ze kozen dus voor de brutte aanval met flink wat harde klappen. Onze tactiek van remmend meestappen werkte eigenlijk goed en toen Holland wat uitgeraasd was konden we mooi anderhalve meter terugpakken. Maar waar het met de meeste ploegen dan gedaan is pakte zij opnieuw terug en hadden we geen antwoord meer. Misschien hadden we nog wel iets langer moeten wachten voor de tegenaanval, maar als de middenlijn nadert geraakt soms ook de coach in paniek. Het is een leerproces, ook voor mij. Tweede trek was een exacte kopie van de eerste. De finale zat er dus helaas niet in.

Toch kunnen we terugkijken op een topprestatie. Na een moeilijk jaar staat de ploeg er terug en dromen we met vertrouwen van volgend outdoorseizoen. Nu gaan de outdoorschoenen even aan de haak en gaan we even wat intensiever indoor trainen. Op 8 november komt het eerste indoor toernooi er aan. Dat toernooi is nog wel met een selectie, maar op 10 januari hebben we ons eigen indoortoernooi waar we iedereen willen opstellen en we hopen dat iedereen dan ook wat trainingen op matten heeft doorlopen.


  - uitslagen Derde in internationaal gezelschap