Er was aardig wat volk komen opdagen in de Glenn die zondagmorgen, incusief onze twee nieuwste leden, de Kurt en den Bassie (also known as de Steven, kweenie wat 'ie zelf het liefste hoort). Het zou voor hen hun eerste wedstrijdervaring worden, dus om half elf konden we eindelijk vertrekken naar hun vuurdoop. Ondertussen hebben we ne lifter mee in den auto gesleurd die bij een tankstation stond, bleek het onze eigenste Kris Bosch te zijn, die een serieuze wortel had geschoten (sorry Kris) terwijl hij op het touwtrekkonvooi wachtte... Eénmaal in Halle-Zoersel aangekomen gooide de chauffeurs hun auto in het slijk en gingen we de manège verkennen (maar de meesten hadden ze al wel eens gezien bij een vorig tornooi). Soep en broodjes waren duidelijk in trek; moeders geef uw zonen en dochters te eten als ze gaan touwtrekken! Zijn we daar onze vriendin Katrien toch wel nie tegengekomen! Fantastisch, dan kon ze gelijk meetrekken (ik kan het echt nie laten: de Jim zag er nie uit, maar da had 't schijnt meer te maken met een of andere allergische reactie voor paarden (en 't is nog zo nen hengst) dan met Katrien...)
We konden geen volledige jeugdploeg opstellen (zaten de 100 dagen er voor iets tussen?), dus we hebben een GENSB-ploeg met de Noormannen gevormd. Hun ambitie was de nul van het scorebord halen, want als ge met negen man (sorry, negen personen) in het touw staat en nog een goei dertig kilo te weinig weegt, moet ge niet op mirakels hopen. Het is Jan Boens, Wouter, Katrien, Kris en hun Noormancollega's ook gelukt, ze hebben een puntje kunnen afsnoepen van Mertensmannen 2, tel daarbij de 15 punten op die ze cadeau kregen door de afwezigheid van Janssens 2 en de 16 punten zijn een feit. Toen werd de Wouter getransformeerd tot fotograaf, waar hij zich met hart en ziel op heeft gegooid (74 foto's, goe bezig Wouter), Katrien mocht als oranje vlekje in de zwarte zee fungeren en de supporters van de GENSB-ploeg werden nu zelf in hun uniform gehesen om onze zwart-oranje kleuren te verdedigen in de combi-klassen... Onder het wakend oog van meneer de coach Kurt, begonnen Steven, Kurt, Kris, Roel, Jill, Bart, Jan Bos, Grote Berk en ons aller sympathiekste vriend Ewald (sorry, ik liet mezelf even gaan, schrap da laatste maar) en den Ewald, dus, aan hun wedstrijden... We hebben 4 partijen gewonnen, tegen Janssens Dames, een Galliërsploeg, ik denk nog een Mertensteam maar da weet ik nie zeker en de laatste weet ik al helemaal niet. De rest hebben we verloren, zodat we op 12 punten zijn gestrand. Ik weet niet wat de ambitie van de ploeg was, maar voor mezelf was ik blij genoeg dat ik het heb volgehouden tot op 't einde, want zo'n semester Leuven eist een tol op je conditie. De wedstrijdervaring van Kurt en Steven kan hen ook alleen maar ten goede komen, dus ik denk dat het wel een goei tornooike was. Oh ja,dit efkes geheel terzijde, er was iets dat nen helen diepen indruk heeft nagelaten. De Kurt zn hand. Op mijne rug. Daar zijn foto's van. En Jill haar hand staat ook op mn gat getatoeëerd. Daar zijn geen foto's van. Gelukkig maar. No more spanking the booboo please... Hehehe. Uiteindelijk toch maar terug naar de auto's gegaan (Katrien heeft zelfs gevolgen, amai menne rug) en richting Merksplas gekoerst. Nu is het uitkijken naar de volgende wedstrijd, het teerfeest, valggeroof en meer van dat lekkers... Tot de volgende! Joeps -