Verslagen

Materialendag - Kurt

Eindelijk was het zo ver.De langverwachte materialendag was eindelijk daar.We waren niet met veel maar dat is altijd zo als er gewerkt moet worden.Maar diegene die er waren hebben de ziel uit hun lijf gewerkt.Diegene die konden waren er de hele dag maar er waren er ook die maar een halve dag konden helpen.En dan was er nog een dat alles bijeen een uurtje tijd had vooral dan om de trappenbaan te diep uit te graven en om naderhand nog eens te komen controleren. Ik had de groep in twee verdeeld.De ene groep ging graven en de andere groep begon met de trappen ineen te zetten.De graafgroep was Ewald, Peter, Jan Boens en Dorien en eventjes Jan L.De trappengroep was Katrien, Jill, Kurt, Bart en Jan Draayers.Den Bart en de Jan gingen eerst nog bouten halen om de trappen vast te maken en ik en Katrien begonnen alvast aan de balkskes.Daar zaten nog bouten in die eruit moesten.Eerst probeerden we die eruit te kloppen maar toen Katrien ineens een 3de tet kreeg zijn we daar maar mee gestopt.Dan maar met de grove middelen: de slijpschijf.En dat ging veel beter.Terwijl ik ze afsleep schreef Katrien de boorgaten af en boorde Jill de gaten.Dit werk had ik Katrien eerst ook al aan de hand gedaan maar zij presteerde het keer op keer om die boor vast te laten lopen.Dus dat was ook niks voor haar.De montage was voor den Bart en de Jan.Den Bart riep soms wel eens “ah” maar dat kwam omdat er dan een stukske bout tegen hem was gevlogen.Waar zat die veiligheidscoördinator??Tegen dat de ander mannen gedaan hadden met graven hadden we één deel van de trap gedaan.Maar tegen de middag waren dat er twee en een half.

Dan maar ne goeie vettige frut gegeten op aandringen van Katrien en dan nog snel die trap afgewerkt.Nu waren ze allemaal klaar voor transport.Maar gauw de remork aangepikt om die trappen te laden.Ikke en den Bart pakten er een op om op de remork te leggen maar dat viel vreselijk tegen.En zeker als er dan nog is ne snuggere op die trappen gaat staan.Tegen dat ze er alle drie oplagen en vastgebonden waren was het inmiddels al over half 3.Dit betekende dat we ons zouden moeten haasten om de trappen nog klaar te krijgen.Het was nog wel een gepuzzel van welk stuk eerst moest liggen maar eens we daar mee weg waren was het maar leggen.Allez dat dachten we dan toch.Niet moeilijk dat die graafploeg zo rap gedaan had; overal was het te smal uitgegraven.Dus wij dat nog maar een stuk breder gegraven.Eens dit ook gebeurt, was konden we beginnen met de trappen te leggen.De 3 stukken moesten ook nog aaneengemaakt worden en dit zorgde bij het aaneenzetten van het 2de met het 3de deel voor problemen want met de balkjes plaatsen hadden we de constructie wat naar binnen getrokken.Maar we hadden het nodige materiaal bij om dit te repareren.Rond 4 uur kwam Jan nog eens zien.Toen legden we juist het laatste stuk trap waterpas want het oog wil ook wat.Hij keek ernaar en zag dat het goed was.Hij vroeg ook nog of we het zagen zitten om ervoor te zorgen dat er voor de 15de mei zand tussen de trappen zat.

We zagen het niet direct zitten om daar nog eens ne zaterdag voor uit te trekken en hebben dus maar ineens 2 kubieke meter grof rijnzand gehaald om ertussen te doen.Inmiddels schoten we nog maar met 5 werkers over.Dat waren natuurlijk weer de bestuursleden.De Jonas kwam ook nog eens zien wat we aan het doen waren. Tegen dat die hoop zand gelost was was het inmiddels ook al over zes uur en begonnen de magen weer te grollen.En omdat we toch vlak bij de sporthal zaten hebben we daar maar gegeten.Tegen dat we ons eten op hadden was het 7 uur gepasseerd en kwamen ze Katrien halen.Den Bart begon ook al in slaap te vallen en bij de overige begonnen de inspanningen ook door te wegen.Moe maar voldaan reden we dan ook maar naar huis met in ons achterhoofd dat we toch weer een mooie trappenbaan hadden verwezenlijkt.Nu kunnen we weer verder werken aan de verwezenlijking van een overkapping.Dit is een droom van onze ploeg maar er zal veel voor gedaan moeten worden om dit klaar te krijgen.Hopelijk lukt ook deze doelstelling maar tot dan doen we maar verder zoals we bezig zijn.Enkel is het te hopen dat bij volgende initiatieven er meer volk komt opdagen