Vrijdagmorgen 7 uur. De bus richting Gensb staat te wachten aan de sporthal. Nog even wachten op Jill want die moest nog recht van het werk komen en die had pas om 7 uur gedaan. Dus was het kwart na zeven eer we konden vertrekken. We moesten in Zoersel aan de autosnelweg de Boerekes nog opladen en dan konden we vertrekken richting Zwitserland. 11 Berketrekkers,16 Mertensmannen en 16 Boerekes. Dat beloofde een helse rit te worden. Van slapen zou er in de heenrit niet veel in huis komen.
Na 2 tussenstops van bijna een uur, waarin de Boerekes de tijd vonden om de seksshop te plunderen, kwamen we aan in Huttwill. Nadat we waren ingecheckt zijn we ons materiaal naar de slaapzaal gaan doen om vervolgens te gaan eten. Het terrein hadden we nog niet gezien maar dat kon wachten tot na het eten. Die slaapzaalwas 1 lokaal met allemaal stapelbedden. Eigenlijk was het een groot stapelbed. Denk dat daar wel 200 man kan slapen. Maar goed, alles gauw afgooien en terug de bus in om te gaan eten. Vandaag stond spaghetti op het menu. Ik heb er ooit al betere gegeten maar het is beter dan niets.
Na het eten zijn we naar het terrein gaan zien. Daar aangekomen schrokken we toch wel een beetje. Het terrein lag zo hobbelig dat je er moe van werd als je er over wandelde. We waren redelijk eensgezind en vonden dat het voor een Zwitserse ploeg maar een magere organisatie was. Als je vergelijkt met andere Zwitserse tornooien toch. Maar je mag niet vergeten dat deze organisatie met een beperkt budget werkt en het dan niet makkelijk is om zo’n groots tornooi ineen te steken. We zouden de volgende dag wel zien wat het werd.
Dan maar terug naar de slaapzaal. Dat was even zoeken maar we geraakten er toch. Ewald was nog naar de briefing en de bengels gingen nog wat kaarten tot die terug was. Het was immers nog maar half 10. Eens Ewald terug was gingen de lichten uit en was het tijd om te gaan slapen.
Onze jongste snaken dachten dat het voor hen nog geen bedtijd was maar nadat ik eens even mijn stem verhief, hadden zij dat ook door zodat iedereen rustig kon gaan slapen. De volgende ochtend zou het weer vroeg dag zijn want Mertensmannen en Boerekes gingen proefwegen en dat was tussen 6 en 7 uur. Wij hadden dat niet nodig en konden wat langer blijven liggen maar wakker waren we dan toch al.
Rond 7 uur zou de bus ons komen halen dus zorgden we dat we klaar stonden. Iedereen had zijn pas bij dus konden we weg. Toen we in de bus zaten kwam de Jens(wie anders) er achter dat hij zijn pas niet bij had. Wat een geluk dat we nog niet vertrokken waren met de bus. Een paar van de Mertensmannen moesten immers al het touwtrekmateriaal van hun inladen en zo kon de Jens terug voor zijn pas. Hij terug naar boven en waar lag zijn pas? Midden op het bed. Waarschijnlijk uit zijn broekzak gevallen. Terwijl de andere Belgische ploegen met een bang hartje naar de weegschaal gingen konden wij met een gerust gemoed gaan.
De teller gaf 527 aan. We hadden de ploeg wel op gewicht kunnen brengen maar dan moesten we een eigen lid uit de ploeg laten voor iemand van een andere vereniging. Sommige ploegen doen dat wel maar wij opteerden op te roeien met de riemen die we hadden en we zouden wel zien waar het schip strandde. De 1ste wedstrijd was tegen het Zweedse Hovmantorp. De 1syte trek waren we grandioos te laat met de start en was het over voor dat we het goed en wel beseften. De 2de trek was de start veel beter en konden we ze mooi staande houden. Maar niet voor lang. Deze ploeg was net iets te sterk voor ons. Dan mochten we tegen het Engelse Leicester. De 1ste trek wisten we na wat zwoegen en zweten naar ons toe te trekken. De 2de was voor de Engelsen. Meteen was duidelijk dat er een enorm kantverschil was. 1 punt op 6 was het resultaat. Niet veel maar beter dan niks.
Met nog 2 Nederlandse,2 Zwitserse en 1 Letse ploeg voor ons zei ik dat ik met 10 punten meer dan tevreden was. We mochten beginnen met Okia. Hiertegen pakten we de volle pot. Dan volgden de lange lummels van de Koffiejongens. Ook hiertegen pakten we de 3 punten. Dan volgde Saldus.Dit was veruit de strafste ploeg in de reeks want zelfs om te blokken kregen we de kans niet. Nu resten enkel nog de Zwitserse ploegen. We begonnen met Gonten. De 1ste trek konden we winnen maar het was vrij moeizaam. Verdedigend was dit een heel straffe ploeg. De 2de trek hadden we een goede start en pakten al snel 3 meter. Maar toen stokte de trein en begon het moeizamer te gaan. Op een 20-30 cm van het lintje kreeg Gonten onze trein stil gezet. Beetje bij beetje pakten ze terrein terug. We probeerden het tij nog te keren maar het was duidelijk te merken aan de nieuwkomers dat het geloof om te winnen weg was. En met 6 tegen 9 gaat het niet meer. Ik was toch redelijk teleurgesteld voor de weggegeven punten. Ook Ewald maakte de jeugd nog eens duidelijk dat het wel een s 2 heel kostbare punten konden zijn. De laatste wedstrijd was tegen Appenzell 2 en moest kost wat kost gewonnen worden wilden we nog kans maken op de 2de ronde. Die van Appenzell waren al aan het lachen omdat wij zo weinig wogen maar wie laatst lacht best lacht want de 3 punten waren wel voor ons. Nu waren de voorrondes gedaan. Met 11 punten en een gedeelde 3de plaats met Leicester moesten we tevreden zijn. En doordat wij geen enkele waarschuwing hadden gepakt en Leicester 1 werden wij 3de en zij 4de. Waren trouwens de enige Belgische ploeg zonder waarschuwingen. Mag ook wel eens vermeld worden vind ik. Hierdoor maakten we nog kans op de 8ste finale.
Maar die 2 punten deden ons de das om. Omdat Valleitrekkers hun laatste wedstrijd tegen Mosnang weggaven haalden zij ook 11 punten en een beter gemiddelde waardoor zij de laatste van de 16 was ten koste van ons. Dat was wel even balen maar ze hadden die 2 punten maar moeten binnenhalen. Toch heerste er vooral teleurstelling binnen de ploeg. Teleurgesteld door het net niet waardoor de knappe prestatie van onze ploeg vergeten werd. Er waren er immers 2 bij die nog geen half jaar bezig zijn en we wogen 33 kilo te weinig.
Als we daar onze ploeg van het BK konden heen zetten dan hadden we zeker de 8ste finale gehaald. ’s Avonds op het feestje was de stemming nog steeds somber maar naargelang de avond vorderde beterde dat ook. Rond 12 uur hadden we het eigenlijk wel gezien en gingen terug naar de slaapzaal. Sommige gingen nog een wandelingske maken maar toen het begon te regenen draaiden die ook snel terug. Op de slaapzaal was het een hoop lawijt van die zatte Boerekes die net terug kwamen van het feestje. Maar toen Mark van Eersel eens uit zijn kram schoot was het ineens muisstil. Raar! En zo kon iedereen rustig slapen.
‘s Morgens vroeg vertrok de bus terug naar België. Het was in de terugrit beduidend stiller dan in de heenrit en rond half 6 waren we terug in Merksplas.Dan naar huis om alles uit te laden en rustig in de zetel te gaan zitten om te bekomen van het helse weekend.