Al een tijdje stond dat datum met stip gemarkeerd op de agenda.Open Nederlands Kampioenschap Indoor. We kunnen in België dan wel hard aan de kar van het indoor trekken, om te zien waar we internationaal staan moeten we voorlopig nog in Nederland zijn. De ambitie was om de resultaten van vorig jaar te verbeteren. Dat zou niet eenvoudig zijn omdat we vorig jaar 3de waren bij de jeugd en er dit jaar een record aantal ploegen waren ingeschreven. Toch hadden we erg veel vertrouwen. Met al 4 indoortoernooien in de beentjes was onze voorbereiding nog nooit zo goed. Dit is nog steeds minder dan de ploegen uit de indoorregio's, maar het komt in de buurt.
Voor de jeugd kregen we opnieuw versterking van Peter Scheffer. We hadden gerekend op 3 kilo onder gewicht. We waren hier vrij gerust in omdat de weging vorige week erg licht uit viel, maar op de proefweegschaal was het even slikken. 3 klio te zwaar en ze waren al naar het toilet geweest ... dat word lopen. Drie kilo is niet zo veel voor een heren 680, maar voor toch al smalle jeugd is dat hard labeur. Na een half uurtje lopen met drie truien was het er af, maar er waren al flinke deuken uitgedeeld en we bleven er nog lang in de wedstrijd last van hebben.
We mochten mooi inkomen tegen 2 outdoortoppers met wat minder indoorervaring (Spoortrekkers C en Streefkerk). Nu tegen de friese ploegen die als geen ander weten hoe het spelletje werkt (It Heidenskip en Deinum-Britsum) . Zorgen dat we de start hebben en verder het initiatief houden. Beide ploegen werden na een zware strijd door ons overwonnen. Dan tegen Heure. Een ploeg die net als ons veel jeugd heeft en in hun outdoorregio de jeugd met indoor de winter doorhelpt. Met mooi controlerend touwtrekken haalde we de drie punten binnen.
In de zesde rond kwamen tegen de nog ongeslagen thuisploeg Monnickendam. Een ploeg die techinsch perfect draait. We pakte 2 keer vol de start en anderhalve meter voordeel, maar beide keren wilde we het dan op druk afwerken. Dat gaf hen de gelegenheid om in het spel tekomen en op druk kunnen we ze gewoon niet aan. Verloren maar onze tacktiek voor de eventuele finale was nu wel duidelijk. Mooi zouden we deze nooit kunnen winnen, bruut hadden we een kans. Met de kruisfinales al in gedachten werd er nog gewonnen van Sportrekkers A en B.
Ondertussen was Francien haar toernooi afgelopen. Met Streefkerk had ze heel mooie wedstrijden kunnen trekken, mooie vriendschappen gemaakt en ook een aantal punten gewonnen. Hellaas konden ze niet doorstoten naar de tweede ronde, maar zoals steeds met Streefkerk een fijne samenwerking.
In de Kruisfinales kwamen we opnieuw tegen Deinem-Britsum. In de voorronden hadden we met hen veel werk gehad, maar we hadden gezien dat ze een veel zwaarder parkoers hadden afgelegd dan wij. Ondertussen was onze jeugd ook voldoende gerecupereerd van het gewicht aftrainen in de ochtend. Met veel spanninng en volledige controle konden we de halve finale winnen. Het target om beter te doen dan vorig jaar was gehaald. Hoe het verder liep kon het feest niet meer verpesten.
Toch gingen we vol gefocust naar de flinale. De voorronden hadden ons geleerd dat we Monnickendam enkel met een agressieve en volgehouden aanval konden verslaan. De start was er direct vol op. Eventjes leekt het stil te vallen, dus effe brullen en stapje voor stapje begaf Monnickendam door ons gebeuk. Eerste trek was binnen en de titel kwam in zicht. In de tweede trek starte ook Monnickendam erg fel en en ons gebeuk was mogelijk nog feller. Niet mooi maar wel efficient pakte we de tittel. Het Wilhemus stond klaar voor het podium ... maar werd niet gespeeld. Nochtans had het met een Nederlander in de ploeg en een aanhanger van groot Nederland als Coach niet zo'n probleem geweest ;-) .
Na de jeugd starte de 600 heren. Dit is een klasse waar we vooral meedoen om te leren en een stukje ook omdat we er toch zijn voor de jeugd. Vooraf wisten we al dat Niels voor zijn werk in het buitenland zat. Gerben Jansen (Eibergen), die ons vorig jaar had aangevuld vroeg van ons een lichte jongen voor de 640 wat een ideale gelegeheid was om hem opnieuw te vragen voor onze 600 en hadden we de ploeg rond. 's Morgens bleek Johny (onze zwaarste trekker) echter ziek en moest ook hij vervangen worden. Hiervoor kregen we de steun van een ander Nederlands monument. Wim Eggenkamp (Touwtje) zou Johny vervangen. Samen met Peter Scheffer en 5 eigen leden vormde zij onze 600kg ploeg.
We wisten dat het zwaar ging worden, maar bij de gruwelijke aanvallen van Lagerweij zakte de moed toch even in de schoenen. Monnickendam deed het gelukkig iets rustiger aan en daar konden we wel weerstand bieden. Dan Streefkerk. Als we de nul van het bord wilde zouden we het waarschijnlijk hier moeten doen. Er werd aan beide kanten zwaar aangevallen en erg bruut getrokken. Toen ik vooraan Wim hoorde zeggen "de druk valt weg" was dat het sein om de ultieme aanval te zetten. De nul was van het bord. Ook de tweede trek werd op dezelfde manier gewonnen. Tegen het Noord Iers Country Club en het Friese Deinum-Britsum konden we mooie wedstrijden trekken maar helaas geen punten halen.
Voor de meeste Berketrekkers zat de dag er op en konden beginnen ontspannen. Jochen deed nog mee met de 640 van Eibergen en uiteraard werd er door de rest nog flink gesupporterd. Als pure outdoor ploeg trokken ze erg mooie wedstrijden maar haalde helaas maar 1 punt tegen de eveneens pure grastrekkers van VIOS Bison.
Het was een prachtige organisatie met record deelnamen die ook aantoonde dat de Nederlandse top outdoorploegen niet te benauwd zijn om zich op de matten te wagen. Volendam is klaar om het Wereldkampioenschap 2016 te ontvangen ... en wij om er naartoe te gaan. Nog 2 weken trainen we op de matten in functie van het Belgisch Criterium. Dan gaan de outdoorschoen weer aan, maar in september starten we met de trainingen vor WK 2016. Iedereen die daar samen met ons aan mee wil werken is van harte welkom.