Op 23 augustus reisden we met 15 leden af naar Folkestone in Engeland voor het GENSB jeugdervaringtoernooi. Als enige Belgische vereniging die op alle voorgaande 16 edities aanwezig waren, wilden we natuurlijk ook nu weer aanwezig zijn op dit superleuke weekend. Me een erg jonge en lichte ploeg werd gedaan waarvoor het GENSB ontstaan is. Ervaring opdoen en verbroederen met leeftijdsgenoten uit andere landen.
Vrijdagmorgen werd de groep om 10 uur, samen met Mertensmannen en Galliërs, opgepikt op de Markt in Merksplas. Fam. Janssens zat al op de bus. Powerrangers en Elektrotrekkers pikte ze op in Brecht en in Drongen stopte ze nog even voor de jongens van Wieme. Alles samen op een supergrote dubbeldek bus. Ikzelf was al voor gereden om wat computertjes operationeel te maken, dus over de reis kan ik niet veel vertellen. Iets over 4 Engelse tijd kwamen ze aan op het domein. Een militair domein waar we in slaapbarakken van 16 personen lagen. Weinig lux, maar alles was aanwezig om het gezellig te maken.
Na het eten hadden we afgesproken rond 22u30 te gaan slapen, maar de meeste hadden hun klok nog op Belgische tijd staan. Op zich niet zo erg omdat we er ook niet zo extreem vroeg uit moesten. We wisten dat we ruim onder gewicht zaten en hoefde dus niet te stressen aan de weegschaal. Rond 7uur aan de weegschaal was tijd genoeg. Spijtig genoeg was de rij van de vroege shift nog niet helemaal weg en moesten we even aanschuiven voor we op de weegschaal konden. Met 8 jongens en 2 meisjes zaten we op 541 kg en we mochten 580 kg wegen. Die 39 is net het gewicht van Seppe, maar internationaal mogen we maximaal met 10 trekken. Seppe en Dean konden met de mixploeg van Galliërs meedoen. Lotte werd gespaard voor haar geblesseerde knie en was assistent coach en verzorger. Bart was actief als Scheidsrechter.
De openingceremonie was een beetje chaotisch. Engelse doen het graag anders dan een ander en daar is op zich niks mis mee, maar het vraagt dan wel wat extra communicatie. We werden voor de ceremonie niet opgeroepen per land of nummer, maar per gelote reeks. Feitelijk wel goed omdat dit ook de volgorde van de tentjes was, maar niemand had dit door. Zelfs ik niet, die toch heel de tijd rondliep op het secretariaat. Op het eerste gezicht leken de ingedeelde poules redelijk aan elkaar gewaagt, maar als je wat dieper keek zagen we dat er in de vrij veel redelijke ploegen in zaten en weinig zwakke. Andere reeksen hadden misschien even veel toppers maar daarbij dan ook meer zwakke ploegen. Voor ons zou zo'n reeks beter zijn.
We mochten starten tegen Glos/Som (combinatie Gloucestershire ACF, Somerset ACF) en werkte af met een blitzkrieg volgens het boekje. Het begin was goed gemaakt. Volgede wedstrijd was een Duitse selectie onder naam TZC Eschbachtal. De basis van deze ploeg vormt deze week de nationale selectie van Duitsland. Veel te sterk voor ons. Spoortrekkers2 was zo'n ploeg die we op papier eigenlijk hadden moeten pakken. Maar touwtrekken gebeurt nu eenmaal op gras. Ploeg woog maar 1 kg zwaarder maar deed het met 8 wat meer uitgegroeide kerels. Een paar flinke halen van die West-Nederlanders kunnen onze ploeg nog te veel uit hun spel brengen.
Dan Eire Og, vorig jaar nog derde en volgens henzelf nu beter. Deze Ieren lieten ons eerste trek goed in ons spel komen en we konden flink weerstand zetten. Toen begonnen ze klappen te geven en was het over. Tweede trek wisten ze dat we met klappen slecht weg kunnen en maakte ze al in begin met paar flinke halen een einde aan de trek. In de vijfde ronde kwam een sleutelmoment. Met Mowapp (combinatie van verschillende ploegen uit regio Appezell rond SZC Appenzell) kwamen we tegen de lichtste ploeg van het toernooi. Wel 8 Zwitsers dus nooit onderschatten. We gingen vol in de aanval en konden vertrekken, maar ging te vel naar de grond. Zitten en ook een keer roeien dan weet je dat je met een goede scheids (en Timo Mauz is een goede) in de gevarenzone komt. Op 30 centimeter van winst floot hij dan ook terecht af. Deze opdoffer kregen we niet direct verwerkt zodat ook de tweede trek snel werd verloren.
Tegen de Litouwse Meskuiciai was het moreel nog niet voldoende hersteld. Blijkt dit ook nog een ploeg te zijn die zonder spanning, maar puur op de klap werkt. Een type touwtrekken waar wij zwaar allergisch voor zijn en wat zeker niet goed is voor ons moreel. We moesten het moreel dringend herstellen en ik besliste om de volgende trek tegen Elektrotrekkers niet te gaan voor winst en dit ook duidelijk te communiceren. Tegen deze ongeslagen ploeg winnen was onmogelijk, maar proberen zou het moreel een nieuwe deuk gegeven hebben. Er werd afgesproken perfect te starten en het dan te laten gaan. Dit werd ook wel even tegen Eli gezegd zodat de wedstrijd voor beide ploegen zonder kleurscheuren kon afgewerkt worden.
Tegen de achtste ronde was het koppeke weer goed. Er kon terug gelachen. Deze wedstrijd gingen we winnen want die ploeg had nog een lelijkere coach dan wij ;-). Het was het Engelse Lnr ACF (Leicestershire Northamptonshire And Rutland ACF) . De ploeg woog weliswaar 59 kg zwaarder dan ons, was met 600 kg de zwaarste van het toernooi en kon behoorlijk wat weerwerk bieden, maar we hadden bloed geroken. Ze moesten er aan. De laatste trek was tegen Mosnang uit Zwitserland. Deze ploeg heeft het GENSB al 3 keer gewonnen en was nu iets minder, maar het blijft Mosnang. We vochten voor een puntje en de eerte trek konden we ook redelijk stand houden, maar helaas, we beleven steken op 6 punten en een 31 plaats (op 39) . Seppe en Dean zaten daar met een 29ste plaats net iets boven. Allemaal heel erg jullie best gedaan. Volgend jaar in Heino, een jaartje ouder, nieuwe kans.
Nadien eten en party. Daar weet ik niet zo veel van omdat ik zelf in meeting zat, maar na de meeting leek iedereen zich goed te amuseren en wat te verbroederen met de knappe Engelse meisjes (die er, volgens horen zeggen, nadat de lichten aangingen een stuk minder uitzagen). Het was weer een mooi avontuur. Men vertellen het voort zodat volgend jaar jullie vrienden graag mee gaan en dus ook bij onze club komen.
- uitslagen Ervaring opdoen in Engeland.