Verslagen

De Nieuwe Spetser September - Ewald

De Brachiosaurus was een 26 meter lange sauropode, met een lange nek en 52 tanden. En hoewel hij in het Late Jura Tijdperk leefde (toen vegetariërs nog gewoon herbivoren werden genoemd), kon de Merksplasse bevolking op vrijdag 30 juli 2004 zich vergapen aan het prehistorische gevaarte aan de sporthal. Had professor Barabas die vermaledijde Teletijdmachine weer verkeerd ingesteld? Is klonen eindelijk snoeiharde realiteit geworden? Had iemand zijn hagedis turbovlokken gevoederd? Niks daarvan! De Berketrekkers zijn weer in de house! Op vrijdag 30 en zaterdag 31 juli organiseerde Touwtrekvereniging De Berketrekkers haar jaarlijkse touwtrekweekend. Het was de tweede zomereditie, na een lange periode van indoorweekends in de manège, en deze keer hadden we wél geluk met het weer. Op een touwtrektoernooi zit de wedstrijdleiding graag hoog en droog om het overzicht te bewaren, en omdat wij altijd weer straffer willen doen als een ander, bouwden we dit jaar een dinosaurus als jurywagen. Vandaar…

Touwtrekweekend 04

Vrijdagavond verzamelden de ploegen zich in ons mooie Merksplas, klaar voor een sportieve krachtmeting. In de getrainde klassen beloofden de grote kleppers alvast spannende wedstrijden, voor de recreatieploegen moesten we de inschrijvingen afwachten. We hadden zeker geen slechte opkomst, maar zien natuurlijk altijd graag meer ploegen afzakken richting sportvelden. Want touwtrekken is helemaal niet moeilijk, of wat had u gedacht? Al wat je nodig hebt zijn 2 handen, een stevig stel schoenen en een stuk of 5 vriendjes. Daaraan, heb je genoeg om kans te maken op eeuwige glorie (en een blinkende trofee…) En touwtrekkers zouden geen touwtrekkers zijn als ze er achteraf geen feestje van maakten in de grote tent. Zeker als ze uit Nederland komen… Uiteindelijk kropen ook deze liefhebbers der gesofisticeerde muziek in hun tent (of geraakten alleszins tot in de buurt…)

Om 6u ’s Morgens voelden onze vrienden uit het noorden zich fris genoeg voor een partijtje België – Nederland voetbal, maar toen het 40 – 5 was beseften ze dat ze het misschien maar beter bij touwtrekken konden houden. Gastvrij als we zijn, hebben ze dan maar ontbijt gekregen, waarna onze onvermoeibare Berketrekkers begonnen met het wedstrijdterrein af te breken en de tent fuifklaar te maken. Zaterdagavond leek ons immers een fijn tijdstip om nog eens een lekkere tentfuif uit de grond te stampen. Nou, dat is het ook geworden, hoewel het niet simpel is om in deze dagen van oorlog en economische malaise zo’n grote tent vol te krijgen. We lieten het echter niet aan ons hart komen en met behulp van de platenboer en hoop dranklustigen hebben we er nog een fijne avond van gemaakt.

Dankzij initiatieven zoals het touwtrekweekend en de Nakermisfuif kunnen de Berketrekkers voorzien in hun trainingsmateriaal en sportuitrusting. Bovendien kunnen we dankzij die inkomsten de deelname aan allerhande internationale toernooien veilig stellen. Zo zijn we pas terug uit Barton-under-Needwood, waar de Engelse Tug-of-War Federation (iets wat bij ons simpelweg touwtrekbond genoemd zou worden) de eerste Open 4+4 World Championships organiseerde. Dit hield in dat we 4 dames en 4 heren onder een bepaalde gewichtslimiet in een ploeg zwieren en proberen de Belgische driekleur te verdedigen. Dat hebben we – om te stoeffen: stoef! - met glans gedaan! Want we hadden niet alleen de grootste nationale vlag bij, maar behaalden ook nog eens in beide reeksen een felbevochten bronzen medaille! Iets waar geen Engelsman of Amerikaan iets aan kon doen! ’t Ging wel niet vanzelf…

Wereldkampioenschap gemengd 4+4.

Om te beginnen moesten we er geraken… Om 7u ’s morgens vertrokken we met een gehuurde minibus richting Calais, daar gingen we de SeaCat op, en een uur later bolden we er terug af om de resterende 400 kilometer van Dover naar Barton te karren. Niet zo vanzelfsprekend, als het snikheet is en je met 9 op elkaar gepakt zit. Gelukkig zijn de Berkes nogal sympathiek, dus muiterij en massale vechtpartijen bleven gelukkig uit. Wonderwel zijn we geen enkele keer verkeerd gereden en kwamen we dus veilig en wel in Barton aan, 11 uur na ons vertrek in Kempenland. ‘De Steve’, onze contactpersoon, verwelkomde ons meteen en liet ons zien waar we ons konden installeren.

Snel (nou ja, snel) de 2 grote tenten opstellen en dan eten gaan zoeken. Barton-under-Needwood mag dan wel zijn uitgeroepen tot netste gemeente van Staffordshire, van lekker eten hebben ze –euhm- geen kaas gegeten. De plaatselijke fish’n-chipsboer voorzag ons van een vettig troepje dat door de ene touwtrekker al wat enthousiaster werd onthaald dan door de andere. Nu we daar toch waren, eventjes de locale pubuitbaters een hart onder de riem steken en op tijd in bed kruipen. We hadden immers een wereldkampioenschap voor de boeg, de dag erop!

Toen de voorzitter als laatste wakker werd (ja, dat voorrecht is daar nu eenmaal aan verbonden…) werd er een ontbijtje bijeengeschraapt en begon het lange wachten op het tijdstip waarop we konden gaan wegen. We mochten met z’n achten niet meer wegen dan 600 kilogram, een gewicht waar we uiteindelijk net onder bleven. Een stempel op de hand en eentje op het been om valsspelers dwars te zitten, en het echte werk kon beginnen. De eerste 2 van elke poule mochten door naar de kruisfinales, en na veel zwoegen en sleuren en trekken en afzien en vloeken en hyperventileren en stampen en krabben en schuiven en meer vloeken en nog wat trekken, moesten we alleen het Engelse Leek voor ons dulden, wat niet zo’n schande was aangezien ze de uiteindelijke winnaars van het WK 4+4 600kg zouden worden.

Wij lekker door naar de kruisfinales, maar daar trokken we aan het kortste eind tegen Triple F, de uiteindelijke vice kampioenen. Dat betekende brons voor de Berketrekkers, waar we natuurlijk enorm blij mee waren. Veel tijd om er van te genieten kregen we echter niet, want kort daarna begon de tweede klasse van de dag, waar we ook aan deelnamen. Na een tactische wissel kwam de ploeg iets dichter in de buurt van het maximale gewicht van de 660 kilogram klasse. Wederom gingen de eerste 2 van elke poule door naar de kruisfinales, en ook nu weer draaide de ploeg lekker.

De rest van het verhaal is redelijk gelijklopend, want ook nu weer moesten we alleen de uiteindelijke Wereldkampioen van de 660 klassen laten voorgaan, Holland TOWC. In de kruisfinales kwamen we onze vrienden van Triple F terug tegen, en ze konden bevestigen wat we reeds een uur ervoor hadden ondervonden, namelijk dat ze een maatje te straf waren. Dat maakte dat we, samen met het Amerikaanse GLD, op een derde plaats eindigden. Wederom ‘Bronze for Belgium’, aangezien Berketrekkers nogal moeilijk van een Engelse tong rolt…

We werden overladen met felicitaties, medailles, aardappels met chilisaus en muziek van de plaatselijke DJ, die voor de gelegenheid z’n 6 kleurrijkste lampen had bovengehaald. Na zo’n vermoeiende touwtrekdag in de broeiende hitte en een zwempartij over een flink uit de kluiten gewassen vijver, waren we wat moeilijk in gang te krijgen, maar eens de Berketrekkers hun feet op de floor hadden, was er geen stoppen aan… Op die manier sleepten we nog de Best Dancing Award in de wacht.

Helaas moesten we in het midden van de nacht al vertrekken richting Dover, omdat we de dag erop reeds terug in Ravels moesten zijn voor een wedstrijd op eigen bodem… Na een warme afscheidsrede van ‘De Steve’ kropen we dus in ons buske voor de wilde rit naar huis. Vooral de handtas die nog aan de buitenspiegel hing, zag haar krokodillenleren leventje aan haar ogen voorbijflitsen gedurende de 5 angstige minuten op de snelweg… Toen zagen we ze hangen en hebben we ze maar snel binnengehaald. Degenen die hun oogjes dicht hadden gedaan, hebben ongetwijfeld de gebeurtenissen van dat weekend nog eens voorbij laten rollen.

Voor de Berketrekkers – en 2 bevriende leentrekkers – een opsteker voor binnen enkele weken, wanneer we onze jeugdploeg gaan aanmoedigen in Engeland (again) op het GENSB-toernooi. Het klinkt misschien als een lekkere kebabschotel, maar insiders weten wel beter: het GENSB staat voor het officieuze wereldkampioenschap voor de jeugd. En voor een hoop internationale leute! Maar dat is een verhaal voor een andere keer…