Verslagen

Verslag internationaal tornooi Vios Bison - Kurt

Zondagmorgend half 6. Tijd om te vertrekken want we gingen deelnemen aan het internationale tornooi van Vios Bison. Deze vereniging is gevestigd in Beltrum, wat van ons uit meer dan 2 uur rijden was. We waren met 18 zodat we met 4 auto’s moesten rijden. De gelukkigen waren Jan L., Jan Boens, Ann en ikke. Al de rest kon 2 uur de binnenkant van hun ogen bestuderen. Iets wat de meesten ook wel deden want er was op de heenreis toch niets anders te zien dan regen, regen en nog eens regen.

Maar eenmaal aangekomen klaarde het op om een stralende dag te worden. Rond half 9 arriveerden we in Beltrum om maar ineens te gaan wegen. Eerst langs het secretariaat voor de nodige paperassen en dan hop naar de weegschaal. Eerst even proefwegen. De jeugd kwam met 8 uit op 555 dus geen probleem. Bij de mixploeg was het al heel wat anders. Met Jan L. in de ploeg wogen we bijna 20 kilo te veel. Dus werd hij vervangen door Jan Cox. Toen was het nog 3 kilo. Na een paar grote en kleine boodschappen zou dat ook wel goed komen. Dan maar naar de definitieve weegschaal. De mix kwam juist uit op 600 kilo en de jeugd op 552.5. Dan maar ineens de 640 ploeg gewogen en wat bleek? 30 kilo te weinig met 5 jeugdtrekkers in de ploeg. We wisten dat het zwaar zou worden. Maar goed, daarvoor waren we hier,om af te zien.

Er werd begonnen met de dames, de 600 en de 680. Hier deden al meteen 2 van onze leden mee. Katrien met Fam. Janssens bij de dames en Jan L als anker bij de 680 van Valleitrekkers. Jan behaalde met deze ploeg 1 punt. Niet slecht als je weet dat de ploeg bestond uit trekkers van 4 verschillende verenigingen en nog nooit hadden samen getrokken. Na de poule was dan ook iedereen tevreden met dat ene puntje.

Katrien en de dames van Fam. Janssens deed het beter en streed tot de laatste wedstrijd mee om een plaats bij de laatste 4. De laatste wedstrijd ging tussen hen en Jagersrust en zou beslissen wie doorging naar de kruisfinales. Hier trok Jagersrust aan het langste eind en verwezen zo Fam. Janssens naar plaats 5. Dit was zeker geen slechte prestatie als je weet dat de andere damesploegen gemiddeld 5 tot 10 jaar ouder waren. Er zit dus nog groei in deze groep.

In de 600 kg klasse deed ook fam. Janssens mee. Er waren maar 4 ploegen maar het waren niet van de minste. Naast Fam. Janssens waren er Mosnang, Ebersecken en Oxney Vines Cross. Er werden pittige wedstrijden getrokken maar Fam. Janssens moest telkens de meerdere erkennen in de andere ploegen. In de strijd om het brons werd er verloren van Mosnang. De strijd om het goud was voor Ebersecken.

Na de dames, de 600 en de 680 ging men met een vertraging van meer dan een uur van start met de jeugd en de mix. Hierdoor kon ik de jeugd niet coachen want ik trok zelf mee met de mixploeg. En die trokken helemaal aan de andere kant van het terrein. Jan L trok niet mee met de mix en heeft dan die ondankbare taak maar van mij overgenomen. Wij van onze kant trokken Linda aan haar mouw om te coachen. Iets wat ze met alle plezier deed. We stonden met een heel jonge ploeg. Ik was immers de oudste. Maar we zouden onze vel duur verkopen. In het begin was het nog wat zoeken naar de juiste hoogte maar eens we die hadden gevonden konden we toch mooi weerwerk bieden. We waren gestart met in ons achterhoofd dat we hier niet veel zouden rapen en dat bleek aanvankelijk ook zo te zijn.

Maar tegen Vios Bison wonnen we de 1ste trek nadat we beiden met 2 waarschuwingen stonden. Maar wij begonnen aan te vallen en haalden zo ons 1ste puntje binnen. De 2de trek stonden we ook allebei weer op 2 waarschuwingen. Net toen we begonnen aan te vallen floot de scheidsrechter een “no-pull”. Om van in u broek te doen. Dat betekende direct het touw weer oppakken zonder verzorging. Deze keer kozen we voluit voor de aanval en dat werkte want Vios Bison kwam vrij makkelijk mee. Joepie, onze eerste puntjes waren binnen. Met nog 2 wedstrijden te gaan was ons doel al bereikt. De laatste wedstrijd tegen E.H.T.C konden we eveneens nog een puntje meepikken wat ons totaal op 4 bracht. Onze dag was weeral geslaagd.

Tegelijkertijd was Jan bezig aan een beresterke voorronde bij de jeugd. Onder luid gebrul loodste hij hen naar een plaats bij de laatste 4. Ondermeer Okia,Eibergen en Vios Bison moesten het onderspit delven. Tegen Fam. Janssens werd een gelijkspel getrokken. Ook Fam. Janssens stootte door naar de laatste 4 met 1 puntje meer dan ons. Hierdoor werden we 3de dus was het of de nummer 1 Nottwil of Fam. Janssens waar ze tegen moestten strijden. En het werd Nottwil. Enerzijds jammer want had graag tegen Fam. Janssens uitgekomen. Maar ook tegen Nottwil zouden ze alles geven. Maar dat bleek niet genoeg. Ze konden een kleine 2 meter pakken maar dan bleken de Zwitsers toch te sterk te zijn. Fam. Janssens won hun partij tegen Eibergen wel en konden strijden om het goud. Wij bonden de strijd om het brons aan tegen Eibergen. Deze partij kon ik wel coachen. De 1ste trek werd vlot gewonnen. De 2de daarentegen bleek er kantvoordeel te zijn want daar hadden ze heel wat meer last mee. Maar toch werd ook deze trek gewonnen. Het brons was voor ons.

Geen slechte prestatie als je weet dat we daags voordien pas om half 10 de ploeg rond hadden en er een in stond die van het Gensb af geen touw meer had vastgehad. Iedereen natuurlijk blij met het brons en dan nog supporteren voor de andere Belgen want Fam. Janssens streed immers voor het goud. De 1ste trek wonnen ze maar de 2de werd op de slechte kant verloren. Toen was het vat leeg want hoewel ze bij de 3de trek weer de goede kant hadden werd deze trek ook verloren. Nu zaten de mix en de jeugd erop.

We hadden in beide klassen ons doel bereikt en overtroffen en konden met een goed gevoel de 640 aanvangen. Hier werd helemaal niets van verwacht. De meesten zaten er immers al door en de tegenstanders waren ook niet van de minste. Als je met Eibergen,Okia, Mosnang,Valleitrekkers,Olden Eibergen,Ydre,Oxney Vines Crossen E.H.T.C in de poule zit weet je dat je niet veel meer gaat doen dan afzien. En veel meer hebben we ook niet gedaan. Geen enkel punt gepakt en tamelijk veel skiles gehad. Maar zo leer je de blokhouding ook. Achteraf bekeken hadden we beter niet meegedaan in de 640 want het zorgde toch een beetje voor een domper op de schitterende prestatie’s die we eerder geleverd hadden.

Na de 640 was het wachten op de prijsuitreiking maar daar heeft enkel de jeugd op gewacht samen met Jan L en Ann die hen nog veilig thuis moesten brengen. Al de rest reed al eerder naar huis. Zo waren we rond 9 uur thuis. Wat ik op zich al zeker laat genoeg vond. Als je van half 6 weg bent en er pas om 2 uur in lag begint het toch wel zeer te doen op het laatst van de avond. Maar alles bij elkaar kijk ik met een goed gevoel terug op dit tornooi. Op naar het volgende en dat zal dat van ons zijn.